- English
- فارسی
کنترل کیفیت به دست مردم
این روزها و این سالها یکی از مهم ترین مشکلاتمان همین آلودگی هوا و خوراک و ... و بیماریهای حاصل از آن است.
مطلبی که با عنوان ردپای چین در سرطانها منتشر شده است جای بررسی و تامل دارد. همچنین مطالبی که در مورد عدم اعتماد خانواده های چینی به محصولات لبنی کشور خودشان وجود دارد، اما با وابستگی بیش حد امروزمان به محصولات چینی (براثر سوء مدیریت یا هر دلیل دیگر) و کانالهای متعدد تخریب سلامت ما توسط آنها از میوه و سبزی تغذیه شده با کودهایشان، تا اسباب بازی های سرب دار دست بچه هایمان تا هوایی که آلوده به آزبست است ولی نمی توانیم تنفس نکنیم، باید کاری اساسی کرد.
درست است که چین کارخانه دنیاست، و اجناس با کیفیت فراوانی نیز می سازد، از موبایل و تبلت گرفته تا لوازم منزل و بسیاری کالاهای دیگر، اما از آن طرف هم اولا در خیلی زمینه ها هنوز حرفی برای گفتن ندارد یا حداقل لوازم با کیفیتش به کشور ما نمی رسد و ثانياً در کنار آن نوعی «بی وجدانی در تولید» (توسط کارخانه چینی) ، «بی وجدانی در انتخاب بین باکیفیت و بی کیفیت» (توسط تاجری که می تواند در همان چین جنس مرغوب هم برای مصرف هم وطنان انتخاب کند) و نهایتا «عدم دسترسی یا عدم امکان کنترل کالاهایی که غیررسمی وارد می شوند» (توسط اداره استاندارد و ارگانهای مربوطه) در قالب یک زنجیر باعث می شود که ارزشمندترین حق انسان ایرانی یعنی حق حیات و سلامتی تدریجاً سلب شود
یک راه مقابله که به ذهن می رسد و صاحب نظران می توانند آن را تکمیل کنند این است که آخر خط مصرف این محصولات «ناجوانمردانه» را مسلح کنیم، یعنی خود مردم را مسلح به اطلاعات و ابزار برای مقابله با اجناس بی کیفیت چینی یا ساخت هرجای دیگر نماییم، حتی برای مقابله با برخی از محصولات استان خودمان که بر اثر آبیاری نادرست یا سم پاشی نادرست و مانند آن آلوده می شوند.
به نوعی باید تشخیصهایی را که فعلا جایش در آزمایشگاهها است به میان مردم ببریم، یا حداقل نتایج آزمايشها روی برخی کالاها را مستمرا با سایتها یا مراکز دیگری اطلاع رسانی کنیم
یعنی تحقیقاتمان در زمینه های نرم افزار، سخت افزار، اطلاع رسانی و شیمی و تغذیه و سایر حوزه ها به سمت چنین نمونه کاربردهایی برود : تشخیص میوه آلوده به کود چینی مثلا با نمونه برداری ساده از خود میوه یا پوست آن در محل میوه فروشی، تشخیص لنت ترمز چینی آلوده به آزبست در محل فروشگاه لوازم يدکی، تشخیص میزان آلودگی رنگ و مواد پلاستیکی اسباب بازی ها و لوازم آشپزخانه در محل فروشگاه.
خیلی ها ممکن است بگویند خب وقتی ارزان است یا چیز دیگری نیست ناچاریم بخریم. ولی اگر این کار تعمیم یافت، کم کم سودجویانی و تاجرانی که از عوامل اصلی این مشکل هستند مجبور می شوند روش خود را تغییر دهند. خود من پارسال وقتی مجبور شدم لنت ترمز را در جایی غیر از تعمیرگاه مجاز عوض کنم و چند روز بعدش فهمیدم چینی است و علاوه بر خشک بودن احتمالا آلوده به آزبست نیز بود، لنتهای تقریبا نو چینی را دورانداخته و آنها را با لنتهای خود نمایندگی که گران تر بود ولی نرمتر و مطمئن تر، عوض کردم. برایم جالب بود که یک ماه قبل یکی از مدیران خودروسازی در مصاحبه ای در تلویزیون می گفت از همه جای دنیا قطعه وارد می کنیم به جز از چین ، صرف نظر از میزان تحقق این حرف، دغدغه اش با ارزش بود.
به طور خلاصه هدف چنین طرحی که البته باید پخته تر و جامع تر شود، نوعی ابزار کنترل کیفی است که همه اجزای زنجیر فوق (تولید کننده، تاجر و ...) از آن بترسند. اگر بدانند ته خط مصرف کننده ایرانی آگاه و مطلع و مجهز به ابزار کنترل کیفی است و زیربار جنس تقلبی نمی رود و ممکن است سرمایه و آبرویشان با ارائه کالای بی کیفیت بر باد برود، قطعا چنین خطایی نخواهند کرد.
اگر دوستانی مایل به کار در این زمینه ها باشند بیشتر میتوان در موردش صحبت کرد